“Pak door en vraag hulp”

Piet Poos, wethouder gemeente Goirle
Piet Poos, wethouder gemeente Goirle:

Zoveel mogelijk kinderen uit huis en in beweging krijgen. Daar zetten we in Goirle op in, nu de jeugd weer buiten mag sporten. We richten ons daarbij in het bijzonder op de meest kwetsbaren, in onze gemeente zo’n 5 procent van alle kinderen in de basisschoolleeftijd.

Ook vragen we vrijwilligers die met kinderen werken, juist nu alert te zijn op signalen van huiselijk geweld. En we zorgen dat zij kunnen terugvallen op deskundigen.

Als wethouder verantwoordelijk voor jeugdhulp ben ik een groot voorstander van snel ingrijpen. En met snel bedoel ik: voordat kleine problemen groter worden. Dat is niet alleen kostenbesparend, maar voorkomt escalatie. Ook als de veiligheid van kinderen in het geding is, moet je snel ingrijpen.

Maar ik zie veel handelingsverlegenheid in het onderwijs en de sport, belangrijke vindplaatsen voor kwetsbare jeugd. Als er iets mis is met een kind, dan merken leerkrachten of sporttrainers dat meestal wel. Daar ben ik van overtuigd. Het valt hen op dat een kind zich anders gedraagt dan anders. Maar vervolgens weten ze vaak niet wat ze met die signalen moeten doen. Ze vinden het moeilijk om door te pakken. Ze willen hun relatie met ouders niet in gevaar brengen. Daarom kiezen we bij de gemeente Goirle voor een aanpak waarbij leerkracht en sportvrijwilliger kunnen terugvallen op deskundigen.

Zo hebben we een pilot voorbereid waarbij jeugdprofessionals enkele uren per week gaan meedraaien op basisscholen. Zodat leerkrachten die zich zorgen maken om een kind, deze deskundigen laagdrempelig om advies kunnen vragen. En als het nodig is, gaan de jeugdprofessionals ook in gesprek met de ouders. Ons doel: tijdig ingrijpen, of het nu gaat om een stoornis, gedragsproblemen of kindermishandeling.

Nu iedereen tot en met 18 jaar weer onder begeleiding buiten mag sporten, kiezen we voor een vergelijkbare werkwijze bij verenigingen. We vragen vrijwilligers in de sport alert te zijn op kindermishandeling. Valt er iets op aan hun gedrag? Zijn ze heel uitgelaten of juist heel stil? Is dit logisch na wekenlang gedwongen thuiszitten of is er meer aan de hand?

Om het antwoord te vinden op deze vragen, willen we ook vrijwilligers in de sport in contact brengen met jeugdprofessionals. Hoe, dat weten we nog niet precies. Maar we weten wel dat je makkelijker hulp vraagt aan iemand die je al eens hebt gezien.

Ik wil mensen in de sport én in het onderwijs oproepen van deze deskundigen gebruik te maken. Zij kunnen je ook helpen zwakke signalen te onderscheiden van ruis. Want we willen het systeem natuurlijk niet onnodig belasten.