De Tilburgse Heidi Vonk is één van de winnaars van de Hart voor een Kind award 2021. Ze durfde een beslissing te nemen die haar gezinsleven veranderde: ze nam twee vrienden van haar zoon (19 jaar) in huis en bracht de jongens in contact met hulpverlening. “De jongens hebben veel meegemaakt in hun leven. Ik wilde hen onderdak en rust bieden. Nu gaan ze naar school en hebben een bijbaantje. Het gaat steeds beter.”
Heidi zag dat het niet goed ging met de vrienden van haar zoon. Een van de jongens verbleef in een residentiële voorziening. De kamer waarin hij woonde was erg onpersoonlijk ingericht. De andere jongen verbleef in een pleeggezin. “Ze zaten allebei niet meer op hun plek,” vertelt Heidi. “Daarnaast hadden ze weinig contact met familieleden. Ik heb er wel even over moeten nadenken, maar ik heb de stap genomen: ze wonen nu bij ons in huis.”
Twee jongeren in huis nemen brengt veel verantwoordelijkheid met zich mee. Heidi legt uit dat onderdak bieden niet zo moeilijk is. Het gaat volgens haar vooral om de manier waarop je jongeren begeleidt. “Natuurlijk gaat het soms ook wel eens niet zo lekker. Dan gaan we het gesprek met elkaar aan. Ik merk dat als ik ze ergens op aanspreek dat ze hun gedrag bijstellen, dat is heel fijn. Het belangrijkste is dat ik met de jongens meekijk. Zo heb ik bijvoorbeeld geholpen met het bellen naar schuldeisers om betalingsregelingen te treffen. Op dat moment kon ik ze echt wat leren en er voor ze zijn.”
Vertrouwen
Heidi merkt dat de jongens haar steeds meer vertrouwen. “De jongen die als eerste bij mij kwam wonen vertrouwt me inmiddels genoeg om me aan te kijken als ik met hem spreek. Dat is zo mooi en ontroerend. De eerste maanden keek hij alleen naar zijn handen of de grond. Ik zie dat ze zich enorm ontwikkelen. Ze gaan naar school en hebben een bijbaantje. Dat geeft me enorm veel voldoening, het is echt zingeving geven aan mijn leven.”
Voor het prijzengeld heeft Heidi al een mooie bestemming bedacht. Ze wil het besteden aan de kamers waar jongeren verblijven als ze niet thuis kunnen wonen. Heidi: “Een van de jongens woonde in een beschermde woonomgeving. Zijn kamer was zo onpersoonlijk en kil ingericht. Een kind voelt zich misschien wat meer thuis als er bijvoorbeeld leuke posters aan de muur hangen. Ik gun ieder kind een veilige plek.”