Jade: “Het vriendje van mijn zoontje speelt vaak bij ons. Hij wil eigenlijk nooit dat mijn zoontje en andere vriendjes bij hem thuis komen spelen. En heel vreemd: altijd als mijn man binnenkomt, sluipt hij snel naar boven. Terwijl hij daarvoor nog lekker aan het spelen was. Ik dacht altijd dat ik kindermishandeling wel zou herkennen. Een blauwe plek zou zien ofzo. Maar dit zag ik niet, dit voelde ik. Ik voelde dat hij bang was. Daarom heeft het ook veel te lang geduurd voordat ik uiteindelijk iets deed. Ik twijfelde of ik het wel goed zag, maar ik bleef me zorgen maken. Ik wist ook niet goed wat ik kon doen. Toen dacht ik: ik vraag het eens aan de juf op school. Zij herkende het gedrag waar ik me zorgen om maakte. Ze is er verder achteraan gegaan.”
Maak jij je zorgen om een kind? Kom in actie. Want er is altijd iets wat je kunt doen. Oók als je twijfelt.