Angela: “Ik maakte me echt zorgen om mijn buurkinderen. Een jongetje van 6 en een meisje van 10. Er was daar altijd zoveel drama en herrie in huis. Ik denk niet dat de kinderen geslagen werden, maar ze zagen er wel heel onverzorgd uit. Allebei de kinderen waren heel stil en schichtig. Je zag ze bijna nooit buiten. Op een keer liep ik ’s avonds om 9 uur met de hond buiten en zag het meisje alleen in het speeltuintje. Ik vroeg haar of ze niet naar huis moest. Ze vertelde me toen dat haar vader niet thuis was en dat ze van haar moeder nog buiten mocht spelen. Ze wachtte tot haar moeder haar zou roepen voor het eten. Ik kreeg er een naar gevoel van, maar wist niet goed wat ik hiermee moest.
Toen het gezin bij ons op visite kwam voor de verjaardag van mijn dochter, viel me op dat er een enorme dranklucht om de moeder hing. Ze kreeg ruzie met haar man en het gezin ging snel weer naar huis. Later hoorde ik de moeder schreeuwen en schelden. Dat ging eigenlijk heel vaak zo. De volgende dag zag ik de vader buiten en vroeg hoe het ging. Hij draaide er een beetje omheen, maar gaf wel toe dat zijn vrouw problemen had. Ze had veel stress en kon er niet goed tegen als de kinderen druk en vervelend waren. Hij schaamde zich duidelijk en verdedigde haar. Ik heb toen aangeboden dat de kinderen bij mij mogen komen spelen als het te druk wordt en tegen de buurman gezegd dat hij eens met de huisarts moet gaan praten.”
Maak jij je zorgen om een kind? Kom in actie. Want er is altijd iets wat je kunt doen. Oók als je twijfelt.