Even geduld a.u.b. het magazine wordt geladen...
Er moet meer aandacht komen voor kindermishandeling in het curriculum van opleidingen voor beroepen die met kinderen werken.
De sleutel tot de oplossing is praten met kinderen zelf. Kinderen zijn slim. Zij kunnen vertellen wat zij en hun gezinnen nodig hebben. Daarnaast: breng meer de succesverhalen in beeld. Daar leren anderen van.
Zorg voor informatie- en inspiratiebijeenkomsten voor tal van disciplines.
Zorg ervoor dat er veel aandacht blijft op scholen voor het thema kindermishandeling. Met de filmpjes van Blue, Yellow en Pink kun je als leerkracht kinderen op een prettige en kindvriendelijke manier betrekken en het onderwerp bespreekbaar maken. Het blijft belangrijk om leerkrachten handvatten te geven over hoe zij het gesprek met kinderen kunnen aangaan.
Ontwikkel ook voor het voortgezet onderwijs middelen om in gesprek te gaan over kindermishandeling. Vraag jongeren wat zij willen, spuit ze niet plat met teveel informatie. Maak het niet te zwaar, gebruik frisse kleuren of eens een qr-code op een poster. Dan blijf je jongeren bereiken.
Het samen optrekken van de gezinsleden, Veilig Thuis, het lokale wijkteam en alle andere betrokken partijen: dat is de sleutel om geweld te stoppen. Zet deze verbindende samenwerking voort. In gezamenlijkheid met de mensen in het veld, maar zeker ook met het gezin zelf, komen we tot oplossingen.
Zorg voor praktische en laagdrempelige tools. Handvatten waarmee leerkrachten het gesprek met kinderen en ouders kunnen aangaan en vlot wegwijs worden gemaakt in de stappen van de Meldcode.
Blijf omdenken en anders kijken naar de aanpak van kindermishandeling. Empathie is hierbij essentieel. Stel jezelf de vraag: hoe zou ik zelf behandeld willen worden als ik bijvoorbeeld veel spanningen zou voelen en tegen een burn-out aan zou zitten. Als ik zelf hulp nodig zou hebben bij het opvoeden van mijn kinderen? Kijk niet weg en behandel mensen zoals het hoort, zonder oordeel: dan zetten we stappen.
Neem het Kinderrechtenverdrag nog serieuzer. Het belang van het kind moeten we als uitgangspunt nemen.
Zet de maatschappelijke schijnwerper op het onderwerp zodat iedereen erover durft te praten en weet waar er steun gevonden kan worden…. Ook de kinderen zelf.’
Het licht moet meer worden gericht op samenwerken. Professionals moeten informatie delen op vertrouwelijke basis. Zorg dat de lijnen kort zijn. Als wij bijvoorbeeld een extra melding over een gezin willen doen, omdat we nieuwe informatie hebben, moeten we dat snel en zonder allerlei papierwerk kunnen doen.
Zorg voor een jaarlijks terugkerende campagne gericht op jongeren: online en fysiek op scholen.
Probeer als expertisecentrum een goede governance te vinden: wie heeft welke rol en welke verantwoordelijkheden horen daarbij. Ga niet overorganiseren en zorg ervoor dat er niet iets ontstaat dat te ver van de deelnemende organisaties afstaat. Anders bestaat de kans dat de mensen waarom het gaat geen maatwerk en een multidisciplinair aanbod ontvangen. Gebruik de voelsprieten en contacten van de deelnemende organisaties. En bewaar de rijkheid aan toegangskanalen.
De kracht en expertise zit in overleg én transparantie. Als leerkracht hoef je een complexe casus niet alleen op te lossen. Zoek vroegtijdig, hulp, dat kan ook anoniem. Overleg met een collega, bijvoorbeeld een intern begeleider en betrek zo nodig schoolmaatschappelijk werk, JGZ en/of Veilig Thuis. Neem hierbij een OEN-houding aan: Open, Eerlijk en Neutraal naar het kind en het gezin toe.
Geef opvolging aan de toolkit Praten helpt. Onderzoek of deze goed ingezet wordt op de basisscholen en wat scholen nog meer nodig hebben om het gesprek aan te blijven gaan met kinderen over dit onderwerp.
